چرا در انگلیس به مورینیو بی توجهی می شود؟

برتری چلسی به اندازه ای زیاد بود که آنها چند هفته به پایان فصل، قهرمانی شان را قطعی کردند؛ بنابراین مانند دو سه فصل گذشته نباید منتظر هیچ حادثه ای در هفته پایانی بود. آبی ها با شایستگی عنوان قهرمانی را به دست آوردند.
آنها از هفته های نخست در کورس قهرمانی بودند و از روز 30 آگوست (8 شهریور) صدر جدول را به هیچ تیمی واگذار نکردند؛ اما ژوزه مورینیو، مردی که مغز متفکر کسب این قهرمانی بود، حتی یک بار هم عنوان مربی ماه لیگ برتر را به دست نیاورد.
با قطعی شدن قهرمانی چلسی، این مساله حالابه موضوعی قابل بحث تبدیل شده است. تئوری توطئه این اتفاق را به آرای منفی دشمنان مورینیو در جمع کمیته انتخاب کننده که شامل بازیکنان سابق، نمایندگان اتحادیه فوتبال و نمایندگان مربیان حرفه ای لیگ برتر و لیگ دسته اول می شود، نسبت می دهند.
مورینیو یک بار در پاسخ به این پرسش که چرا علی رغم نتایج چلسی، به عنوان مربی ماه انتخاب نمی شود، گفت: من به این موضوع اهمیتی نمی دهم. زیرا در 4 سالی که در لیگ برتر بودم، تنها 3 بار برنده جایزه مربی ماه شدم. بنابراین، مطمئنا انتخاب کنندگان مرا دوست ندارند؛ اما من اهمیتی به این موضوع نمی دهم. تنها می خواهم تیمم برنده شود.


جالب این که در سال 2006 هم مورینیو به اولین مربی ای تبدیل شد که بدون به دست آوردن عنوان مربی ماه، قهرمان لیگ برتر شد. این اتفاق، بار دیگر این فصل تکرار شد؛ در حالی که هیچ مربی دیگری چنین سرنوشتی را تجربه نکرد.
مورینیو پروایی از بیان نظراتش ندارد و منابع لازم برای کسب موفقیت نیز در اختیارش قرار دارد؛ اما او تنها مربی لیگ برتر نیست که می تواند روی هر بازیکنی دست بگذارد. انتظارات از باشگاه های بزرگ لیگ برتر همیشه بالاست؛ این باشگاه ها دائم در حال خرج کردن هستند و وقتی مورینیو را با مربیانی مانند مانوئل پیگرینی، آرسن ونگر، لوئیس فن خال، برندان راجرز و مائوریسیو پوچتینو مقایسه می کنیم، می بینیم که او این فصل بسیار موفق بوده است.
نگاهی به برندگان این فصل جوایز مربی ماه، نشان می دهد که انتخاب کنندگان به مربیانی که با بودجه محدود، نتایج خوبی می گیرند، علاقه بیشتری دارند؛ شاید یک شفاف سازی از سوی آنها، به درک بهتر انتخاب ها کمک کند.برندگان جوایز ماه این فصل، به این شکل بوده: گری مانک، سرمربی سوانسی در ماه آگوست، رونالد کومان سرمربی ساوتهمپتون در ماه سپتامبر، سم آلاردایس سرمربی وستهام در ماه اکتبر، آلن پاردو سرمربی نیوکاسل در ماه نوامبر، مانوئل پیگرینی سرمربی منچسترسیتی در ماه دسامبر، رونالد کومان سرمربی ساوتهمپتون در ماه ژانویه، تونی پالیس سرمربی وست بروم در ماه فوریه، آرسن ونگر سرمربی آرسنال در ماه مارس و نایجل پیرسون سرمربی لستر در ماه آوریل.
نگاه به نتایج تیم هایی که سرمربی شان جایزه مربی ماه را بردند، یک الگوی جالب توجه را نشان می دهد؛ تیم های کوچک با شکست دادن تیم های بزرگ، باعث شدند تا مربی شان جایزه ماه را ببرد.


سوانسی در هفته اول فصل منچستریونایتد را در اولدترافورد شکست داد و جایزه بهترین مربی به گری مانک رسید. وستهام با شکست دادن منچسترسیتی، باعث شد تا جایزه ماه اکتبر به سم آلاردایس برسد.
نیوکاسل، در ماه نوامبر لیورپول را برد و جایزه به آلن پاردو رسید. ساوتهمپتون در ژانویه، منچستریونایتد و آرسنال را شکست داد و رونالد کومان برای دومین بار در این فصل، برنده جایزه مربی ماه شد.
اما در بین این انتخاب ها، موارد نقض هم وجود دارد و تونی پالیس در حالی در ماه فوریه این جایزه را برد که وست بروم، سوانسی و ساوتهمپتون را شکست داد و با برنلی و ساندرلند مساوی کرده بود. مطمئنا مورینیو حق داشت از دیدن جایزه مربی ماه در دست پالیس تعجب کند.
لسترسیتی بحران زده در ماه آوریل به اندازه ای خوب بود که جایزه به نایجل پیرسون برسد؛ هرچند در پایان ماه، آنها با شکست 3 1 مقابل چلسی، به زمین سخت واقعیت خوردند.
در این بین، مانوئل پیگرینی و آرسن ونگر هم با لطف کمیته انتخاب کننده روبه رو شدند. چلسی به لطف حضور در جام اتحادیه و چمپیونزلیگ، تقریبا در همه ماه ها بازی های بیشتری از حریفان انجام داد، اما واضح است که در این انتخاب فقط دیدارهای لیگ برتر در نظر گرفته می شود.
شاید انتخاب مورینیو به عنوان مربی فصل لیگ برتر، بتواند این بی اعتنایی را جبران کند، اما بعید نیست که انتخاب کنندگان به گزینه ای مانند تیم شروود که نتایج خوبی در تیم بحران زده استون ویلابه دست آورد، تمایل بیشتری داشته باشند. شاید مورینیو گفته بود که به جایزه مربی ماه اهمیتی نمی دهد، اما در واقع این طور نیست یا آن قدر که می گوید، برایش بی اهمیت نیست.

اگر از مربیان، بازیکنان، هواداران و حتی مالکان باشگاه های مختلف سوال شود، مطمئنا بسیاری از آنها مورینیو را به عنوان بهترین مربی لیگ برتر معرفی می کنند؛ واقعیتی که به نظر می رسد کمیته انتخاب بهترین های لیگ برتر، حتی در چنین فصلی که چلسی آشکارا برتر از حریفان بود، از درک آن عاجز بوده است.

منبع = ورزش3